Update 11-11-2006

Lieve mensen,

Vandaag is het carnaval weer losgebroken in Nederland. Ik weet, dat dit voor een aantal mensen weer behoorlijk feesten is. Het is weer het begin van een lange reeks zuipfestijnen en verkleedpartijen. Voor diegenen die hier actief aan mee doen, veel plezier.
Hier wordt carnaval ook uitbundig gevierd. Alleen is dat in februari of maart.
Zoals jullie hebben gezien, is de koningin op het eiland geweest. Wij hebben op de lokale zender een reportage gezien van haar bezoek. Ze was zichtbaar relaxed en ook een bezoek aan klein Bonaire was een ervaring.
Wij dachten nog, hoe komt Beatrix nu uit die boot? Nou, gewoon met teenslippers door het water, om vervolgens haar broek op te rollen. Zeer begaan is ze met het lot van de dieren, in zoverre heeft ze wel iets van haar vader meegekregen.
Gisteren was René Schuman hier voor een Rock and Roll partij. Dit hebben we maar voorbij laten gaan.
Vanaf onze porche konden we al meezingen, dus dat was wel genoeg.
Ons huis nadert de eindfase. De trap zit erin en boven is alles afgetimmerd. De timmerlieden waren Peruanen, dat betekent dat ze doorwerken in tegenstelling tot een Bonairiaan. Ze begonnen om 08.00 uur en werkten tot 18.00 uur. Hierna alles opruimen (dit was ook nieuw voor ons) en met een biertje de auto in om vervolgens huiswaarts te keren. Het schijnt, dat die mensen hier nog meer kunnen verdienen dan in hun vaderland. Ze werken dan ook 6 dagen per week om op de zevende dag naar de kerk te gaan. Het geld, dat ze verdienen, gaat naar hun vrouw en kinderen in Peru. In ons beste Spaans en met handen en voeten hebben we toch nog heel wat kunnen praten. Zo moest Herman uitleggen wat hij aan het doen was. Hij was namelijk bezig om de jeu de boule-bak uit te zetten. Je kan dit niet uitleggen met een paar woorden, maar een paar jeu de boule-ballen maken al veel duidelijk. Zo waren ze op een gegeven moment samen aan het spelen. In Peru kennen ze hier ook een variant op, dit lijkt voor ons op knikkeren. Het was weer een culturele leerschool voor ons.
De oplevering van ons huis moet nog steeds gebeuren. Misschien aankomende week. Maar ja, de buitendouche zou ook maandag worden gemaakt, alleen weten we niet welke maandag of ze bedoelen. Misschien ook volgende week of volgende week of volgende week……
Op een paar details na is ons gedeelte nu ook af. De tuin nadert zijn afronding en het appartement is klaar, dus wat ons betreft kan het nu beginnen.
Herman wil volgende week een flexibele afscheiding maken tussen appartement Hoi en ons gedeelte Moi.
Deze namen zijn ons geschonken door een dierbare vriend, die we op deze manier altijd bij ons hebben.
Ons erf heeft de naam Erve Hövink gekregen, dit is de bijnaam van de vader van Herman. Er is eigenlijk maar één Erve Hövink en dat is in Rietmolen. Maar ja, op Bonaire misstaat het ook niet.
De ouders en zus en zwager van Herman zijn hier op vakantie geweest. Het was voor hen en voor ons een onvergetelijke tijd. Herman omschreef het rare gevoel toen ze weg gingen als volgt:
“Door hun aanwezigheid, mis ik nu nog meer hun afwezigheid”. Ik denk dat dit genoeg zegt.
Dat we van een leven vol luxe over zijn gegaan naar een leven in redelijke soberheid, is voor velen moeilijk te bevatten. Het leven is hier hard, geen werk, geen inkomen. Zoals een huisarts tegen ons zei, ik zie jullie bij noodgevallen bij leven of dood, is ook een uitspraak die je even op je moet laten inwerken. Niets is hier vanzelfsprekend. Dus passen we ons aan en gaan er maar van uit dat iets niets gebeurd. Dan valt het altijd mee.
Zo staan we te kijken, als iemand komt om onze airco te repareren. Hij was maar een half uur te laat.
Onze tuin is inmiddels ingeplant en we hebben nu onze eigen palmbomen en koffieplanten.
Alles valt een beetje op zijn plaats, de puzzel is bijna af.
Met mijn werk (Marga) gaat het niet zo best. Op dit moment werk ik me een slag in de rondte. Vanaf 1 december zit mijn werk bij het resort erop. Oppassen doe ik nu al meer. Ik ben nu ook enkele nachten per week bij het oppasgezin, zodat de ouders een bedrijfje kunnen opzetten in Curacao.
Het enige, wat ik aan het resort heb overgehouden is een ziektekostenverzekering en dat is mooi meegenomen.
Niet dat het zoveel voorstelt, maar het is een mooie basisverzekering. Verzekering voor een tandarts, dat kennen ze hier niet, ja het kan wel, maar dan betaal je daarvoor een vermogen. Ziekenhuis en huisarts, apotheek en fysio zitten hier wel in het pakket. In Nederland wordt vaak geklaagd over het zorgstelsel, nou wij kunnen jullie nu al wel zeggen dat jullie hier heel blij mee zouden moeten zijn. De prijs-kwaliteitverhouding is zeker niet te duur. Als we zien wat wij hier moeten betalen en wat we hier aan zorg zouden kunnen krijgen is het een lachertje. Het is maar beter om hier gezond te blijven hebben we ons voorgenomen.

Jullie zitten nu lekker te genieten van jullie welverdiende herfst met een lekkere bui en een heerlijke koude wind. ’s Nachts weer lekker onder een winterdekbed, en ’s ochtend fijn je ruiten krabben van de auto.
De pantoffels weer bij de haard en das en handschoenen weer voor de dag toveren.
Helaas moeten we jullie teleurstellen, dit hebben wij jullie niet te bieden. Wij moeten het doen met een lekker glaasje bij het zwembad. Om 21.00 uur lopen we nog in de korte broek. Verwarming? Airco zullen jullie bedoelen. Ach, het leven is nog niet zo slecht.
Deze week zullen we jullie verblijden met een extra update. Hierin zullen we de site en teksten met foto’s bekend maken, die we het wereldwijdeweb in gaan sturen. Dan kan het feest echt gaan beginnen.
Vanaf een mooi Bonaire, lees nu nog 28 graden (om 21.00 uur) wensen wij jullie een fijne week en tot onze extra update deze week. Wij verheugen ons hierop, wij hopen jullie ook.

De sterren stralen voor iedereen, dus ook voor jou.
Liefs van Herman en Marga