Update maart 2010

Lieve mensen,

Hier dan weer even een update vanaf een heerlijk warm Bonaire.
Nu iedereen het winterweer meer dan zat is geven wij jullie bij deze alvast even een zomergevoel.
De winter loopt hier ook over in de lente.
Voor ons is winter eigenlijk regen, maar dat hebben we al maanden niet meer gehad.
De temperatuur daalt ’s nacht naar 26-27 graden, dus een dik laken is zeker aan te bevelen.
Overdag is het rond de 30 graden en met de wind voelt het soms iets frisjes aan.
Het klimaat is behoorlijk in de war, door alle droogte die wij de afgelopen maanden hebben gehad hebben we nu een stofprobleem. Het fijnstof, maar ook het gewone stof bezorgt de mens en omgeving soms enige overlast.
Voor ons is het alleen maar vervelend om de boel een beetje stofvrij te houden.
En zo heeft ieder werelddeel zijn eigen klimaatverandering kunnen zien de afgelopen tijd.

Na ruim 4 jaar hier op Bonaire kunnen we wel stellen dat het met recht tropen jaren zijn geweest.
De rust komt geleidelijk aan weer in ons leven.
Ons eigen vakantiehuis loopt super en het geeft veel voldoening. De meeste gasten zijn geweldige mensen en we krijgen hier zoveel leuke reacties, dat het soms even niet meer op werken lijkt.
Het besef dat je constant bezig bent met gasten maakt alles waardevol, zo ook alle spontane dingen die we terugkrijgen zorgen ervoor dat wij onze inspanningen blijven geven.
Het zijn de gasten die de vakantie maken en wij zorgen dat dit zo aangenaam mogelijk kan verlopen.
Onze tuin wordt een klein gedenkplaatsje met allemaal leuke en lieve bordjes en stenen en soms verrijst er een compleet standbeeld. Ieder ding heeft zijn eigen verhaal met eigen tekst.
Sommige gasten komen weer even kijken als ze op het eiland zijn, alleen al om te kijken of hun bordje er nog wel hangt.

De bouw naast ons is op dit moment een beetje een warboel. Ze zijn vandaag begonnen met het stukadoren van de benedenverdieping maar de bovenverdieping moet nog worden gebouwd.
De septictank is omgetoverd tot een grote bloembak met planten, terwijl ernaast nog druk specie wordt gedraaid. We zijn benieuwd of ze de bouw op tijd klaar zullen hebben.
Zal nog wel even gaan duren omdat ze alles nog doen met een emmertje aan een touw waarin de specie naar boven moet worden gehesen, dus even terug in de tijd.

De maanden vliegen voorbij, zo ook de maand februari waarin we familie over de vloer hebben gehad.
Het was een gezellige bedoeling met op zijn hoogtepunt 10 mensen aan de ontbijttafel.
Februari was ook de maand waarin wij nog een paar dagen naar Aruba zijn geweest. Het was wel kort, maar zeker voor herhaling vatbaar. Toch waren wij niet droevig toen wij weer in het vliegtuig zaten om weer huiswaarts te keren. Bonaire is toch echt een fijn eiland met rust en ruimte en dat kan je van Aruba niet meer zeggen. Aruba heeft prachtige stranden en veel winkels, maar druk, druk en enorme hotels.
Hier kun je nog met een koelbox even rustig op het strand zitten en dan een biertje drinken om daarna rustig naar huis te rijden in een auto die meer olie dan benzine verbruikt. Wel uitkijken voor de ezels of geiten.
Zeggen dat je nergens van weet en niets hebt gezien. Spontaan even iets drinken als je iets te vieren hebt zonder dat je je daarvoor moet afmelden of aanmelden. Een filmpje pakken in de openlucht en zo zijn er nog zoveel dingen te noemen.

Ondertussen hebben wij hier de verkiezingen gehad en men heeft zich in een kleine meerderheid uitgesproken voor een directe band met Nederland. Een referendum werd aangekondigd en is inmiddels weer even van de baan. De val van het kabinet in Nederland doet hier zeker geen goed. We moeten nu maar afwachten wat het zal gaan worden en tot die tijd blijft het een beetje grimmig. De bevolking wordt gevoed met leugens door verschillende partijen en maken hun eigen oordeel. Het woord discriminatie en slavendrijvers komt dan ook weer regelmatig voor. Zo heeft Marga op haar werk te horen gekregen van een klant, dat ze daar niet hoorde omdat ze een verkeerde huidskleur heeft en dat Bonairianen voor moeten gaan.

Marga werkt nog steeds bij het RSC (Regionaal Service Centrum) onder leiding van Henk Kamp.
Na een jaar van inspanningen op haar werk heeft ze nu eindelijk een baantje als telefoniste-receptioniste.
Weer terug naar de roots zullen we maar zeggen. Het is weer een tijdelijke functie (de zoveelste), dus we zien wel hoe het gaat lopen.

Maar snel weer even terug naar al het moois, dat Bonaire heeft te bieden.
Onlangs heeft Herman met dank aan zijn zus en broer zowaar nog enkele prachtige plekjes gevonden en dat na die vier jaar op Bonaire.
Bijvoorbeeld tijdens een rondrit door het nationale park Washington Slagbaai een heerlijke zwemplek en fantastische snorkelplaats, respectievelijk Boka Kokolishi alwaar het zwemmen zeer aangenaam is door allereerst die zeewatertemperatuur en het mooie uitzicht. Wayaká omdat daar letterlijk de vissen om de benen zwemmen als je daar het water in loopt. Nieuwsgierig dat ze zijn, maar zo bijzonder.

Hopelijk zijn jullie allen weer een beetje bij door dit verhaal.
We proberen deze weblog zo goed mogelijk levend te houden, zodat jullie onze levensloop hier op Bonaire kunnen blijven volgen.
Voor nu alvast een “bon wikent” en alle liefs vanaf dit mooie plekje in de Caribische zee.

Herman en Marga