Update d.d. 18-05-2006

Het heeft even op zich laten wachten, maar daar zijn we weer.
De afgelopen weken waren voor ons zeer verwarrend en koste ons veel tijd, stress en energie.
In de vorige update hadden we aangegeven, dat de eigenaar en zijn dochter hier een kleine 3 weken zouden verblijven, nou dat was absoluut geen succes. We zijn hun eerste huurders en de eigenaar had deze situatie dus ook nog nooit eerder meegemaakt. Hij vond het vanaf de eerste dag al helemaal niets (en dan drukken we ons nog zachtjes uit). Hij had het gevoel dat hij een gast was in zijn eigen huis. Dus we zijn weer verhuisd, weliswaar een interne verhuizing, maar toch weer een verhuizing. We zitten nu in het appartementengedeelte.
Afgelopen zondag zijn ze weer vetrokken naar Nederland. Hij heeft in het laatste kwartier meer tegen ons gesproken dan in de gehele vakantieperiode. Het waren opdrachten. Doe de hekken dicht, geef de planten water, enz. Dinsdag mochten we een mail ontvangen van de eigenaar. Hij gaf aan dat hij de huur met ingang van volgende maand 2 ½ gaat verhogen en dat hij maar aanneemt dat wij dat gaan betalen. Herman en ik hebben dus weer iets om over na te denken. Op de één of andere manier wil de tijdelijke huisvesting maar niet lukken. Wij zijn er nu echt aan toe om ons eigen huis en thuis te krijgen.
Alle begin is moeilijk zullen we maar zeggen.
We denken en doen nog steeds te Nederlands. We bumperkleven, hebben nog geen rust in ons lijf (en al zeker geen siesta) en we willen en moeten alles en het liefst gisteren.
De flora en fauna zijn zeer bijzonder in onze ogen. Bijna alle dieren hebben hier een uitbundige kleur. Uiteraard zijn er ook dieren die je liever niet ziet, zoals muggen en kakkerlakken. Dat er gewoon ezels en geiten rondlopen blijven we apart vinden. Ezel op straat of tuin, het maakt allemaal niet uit, je moet er gewoon rekening mee houden. De vogels, de schelpdieren en vissen, het blijft ons boeien. We hebben nu zelfs dolfijnen gezien vanaf de kade en dat schijnt weer bijzonder te zijn dat ze zo dicht aan de kust komen.
Bonaire is niet alleen geliefd bij duikers, ja het is voor hen het paradijs. Beroemdheden zie je hier dan ook nog vrij rondlopen. Zo zagen we al John van den Heuvel, Katja en Birgit Schuurman, Do de zangeres en uiteraard Hennie Huisman. Hij reed ’s avonds langs ons te bouwen huis op zijn scootertje.
Onze ochtendwandeling houden we erin zolang dit mogelijk is. De fiets van Herman is inmiddels ook weer gemaakt.
Ik (Marga) heb voor een aantal uren per week werk als oppas. Het zijn drie kinderen, één van 3 jaar en twee van 5 jaar. Het is een begin, en wie weet waar dit nog toe kan leiden.
Op mijn sollicitatiebrief heb ik nog geen reactie gehad, afwachten dus. Het laagseizoen is nu echt aangebroken. Dat houdt in dat er minder toeristen en cruiseschepen zijn. Het voordeel van een eiland is wel dat je iedere dag schepen kan kijken, of kijken hoe een vliegtuig gaat landen. Wij proberen dit wat vaker te zien want het is spectaculair hoe zo’n bakbeest vlak over je heen de landingsbaan zoekt.
Met de bouw gaat het nog steeds volgens plan. We hebben hier samen met een stel Haaksbergenaren een fles champagne genuttigd met wat hapjes, die zij ter ere van de bouw hadden meegenomen. Het is toch wel leuk om de bouw aan iemand te laten zien, dat mis je hier wel. Niet dat je wil pronken, maar gewoon even wat dingen uitwisselen. Afgelopen donderdag hebben we Achterhoekers en Twentenaren op bezoek gehad, hun dochter loop hier stage, en aangezien we allemaal uit Haaksbergen komen geeft dat toch een bijzonder tintje.
Al met al hopen we nu op korte termijn (1 á 2 maand) onze intrek te kunnen nemen in een gedeelte van het huis. Dan moet het af zijn, anders hebben we een probleem, omdat we hier niet kunnen blijven. De helft van de tegels ligt erin en dat maakt dat de bouw nu toch al een huis wordt. Het loopt inderdaad niet allemaal recht zoals Herman al had voorzien, maar na enig overleg komen ze hier wel uit. Herman is een man van de millimeter en daar kijken ze hier niet naar. Ondertussen is het pomphokje voor de apparatuur van het zwembad ook gemetseld en dat is ook weer iets groter geworden dan was gepland. Al met al kost het ons zoals we al hadden verwacht, veel tijd aan controles en overlegsituaties en dat is iets wat ze hier niet echt kennen. Voor ons gevoel is de verstandhouding wel goed tussen ons en de jongens van de bouw. Het spreken van de Nederlandse taal wil nog niet zeggen dat ze het begrijpen.
We hebben al wel weer een borrel met de jongens van de bouw gedronken. Hier hebben we onze eerste woorden papiamentu kunnen oefenen, want we hebben net onze eerste les gehad. Het heeft Spaanse raakvlakken, maar ook Nederlandse woorden komen hierin voor.
Maar ja, je moet gewoon weer een nieuwe taal leren, dus het is weer studeren.
Er is nog zoveel te vertellen, maar één onderwerp zal ik omschrijven. Koninginnedag.
Hier vieren ze dat samen met de dag van Rincon (een klein plaatsje op het eiland). Iedereen moet daar naar toe, ook al omdat voor de rest zo’n beetje alles dicht zit.
Het begint in de ochtend en duurt tot in de late uren. Er is zang, dans en een optocht. Ook allerlei kraampjes met eten en drinken en hebbedingetjes.
Vanaf onze tijdelijke huisvesting kunnen we er via een éénrichtingsweg komen. Daar aangekomen staat er een hek op straat om het “centrum” af te sluiten. Alleen heeft er niemand aan gedacht dat al die mensen die daar hun auto hebben staan, niet terug kunnen rijden en ook niet vooruit kunnen omdat daar de festiviteiten zijn. Dus jullie snappen het al, je kon er bijna niet meer wegkomen.
Het was een drukte van belang, wij hadden op dit eiland nog nooit zoveel mensen bij elkaar gezien.
Allemaal aan de drank, dus een gezellige bende. Hutjes van planken en palmboomblad waren de kraampjes, maar dat past in deze sfeer. Big mama achter een barbecue of oven om de mensen maar aan het eten te houden.
De mensen hier kunnen uren kijken naar mensen, gewoon dom zitten en verder niets, ja drank dat wel.
Muziek en dansen op straat of onder een zeil, tegen de zon.
De optocht was eigenlijk heel oubollig, maar toch ook weer mooi. De mensen waren mooi gekleed en zongen dan een lied. Tussendoor reed een wagen met grote geluidsboxen met harde muziek. Mensen vermaken zich hier met niets en daar kunnen we nog een boel van leren.
Kortom we hebben ons kostelijk vermaakt die middag/avond.
Het internetten blijft voor ons nog steeds een probleem. We moeten nog steeds naar een internetlocatie en dat zal dus nu ook niet veranderen voordat we daadwerkelijk in ons eigen huis gaan wonen.
De zon en maan en de sterren schijnen altijd voor ons allemaal, waar je ter wereld ook bent.
Wordt vervolgd.

Lieve groeten van Herman en Marga

PS: Jullie kunnen de bouw blijven volgen op;
http://www.kodakgallery.com/bscbonaire/main?view=1&page=4