Update oktober 2009

Update oktober 2009.

Dag lieve mensen.
Jullie kennen allemaal natuurlijk het liedje Dingedong van Teach In.
Het begint met “Is het lang geleden, is het lang geleden… ”.
Nou, dat is helemaal van toepassing, want oh oh wat is het lang geleden, dat we onze vorige update hebben geplaatst op deze weblog. Dat was mei. We schamen ons diep.
Ga er maar even voor zitten, want het wordt een ietwat langer verhaal dan doorgaans het geval is.

We spitten even in ons geheugen en komen tot de conclusie, dat we nu weten waarom het zo lang geduurd heeft. We zijn namelijk de laatste maanden druk, druk geweest met hoofdzakelijk groot onderhoud aan ons huis op Sabal Palm Villas. Zowel van binnen, alsook de buitenkant.
We hebben het weer op orde en zijn tevreden met het resultaat.
Op bijna alles zit verf en moest dus opnieuw geschilderd worden. Kost maanden, vandaar.
Daarnaast wat herstel werkzaamheden, zoals lekkages maar ook dingen, die gewoon kapot gaan. Indrukwekkend snel is het verval door invloeden van het klimaat hier. Dat weten we nu.
Op wat kleine dingen na is alles onder controle en beginnen we in 2010 vast wel weer ergens te schilderen of te repareren.

Dat de tijd hier ook niet stil heeft gestaan is duidelijk. Bonaire is in een rap tempo aan het uitbreiden en vernieuwen. We hebben zelfs een tweede rotonde gekregen. Hierop heeft nu iedereen voorrang en voor de duidelijkheid hebben ze nu ook de eerste rotonde aangepast. Op deze rotonde had verkeer van rechts voorrang met als gevolg dat niemand meer wist wat ze nu moesten doen.

Op Sabal Palm waar wij wonen wordt nog steeds druk gebouwd. We hadden tot nu toe het geluk dat alles achter ons gebeurde, maar helaas komt het nu dichterbij. Het perceel naast ons is vrijgemaakt om te beginnen met de bouw. Aangezien alle groen is verwijderd is het nu wel een kaal aanzicht.
Gelukkig heeft Herman de man met de shovel zover gekregen dat hij nog een paar mooie cactussen heeft laten staan. De eigenaar was hier achteraf ook blij mee en laat ze vooralsnog even overeind.
Wij hebben nu onze maatregelen getroffen. Na lang wikken en wegen hebben wij een rij palmbomen laten plaatsen, die straks het uitzicht moeten belemmeren van onze toekomstige buren. Ook hebben we vandaag gronddoek aangeschaft en dat gaan we tijdelijk als erfscheiding gebruiken zodat onze gasten toch nog hun privacy behouden.
Tijdens het planten van de palmbomen was ons Spaans weer wat aan de matige kant. De palmbomen werden gepoot in een soort turf dat voor die tijd een uur in het water moest liggen. Het is een meststof die de palmen goed laat groeien. Men noemt het biagra en wij verstonden natuurlijk viagra. Met alle gebaren en uitspattingen hebben we wel gelachen, want ook een Spaanstalige weet precies wat viagra is. Daar is geen woord Spaans aan.

Nu wij een bijzondere gemeente worden van Nederland wordt alles in een sneltrein vaart opgestart en gecontroleerd. Sinds onze eerste handelingen en aankopen hier op het eiland (2004) hebben wij nog nooit iets gehoord van de belasting, wij waren hier niet droevig om. Helaas kregen we laatst een brief of ze een keer langs mochten komen voor een gesprek. Twee heren kwamen en het was een gezellige bijeenkomst. Geen echte controle, maar gewoon een gesprek over wat we deden en of we met de verhuur ook nog wat verdienden. Gezien de grote achterstand hier op Bonaire verwachten ze dat er ergens een datum wordt geprikt om dat als begin data aan te houden en alles daarvoor, geen idee wat ze daarmee gaan doen. De belastingmannen wisten ook niet hoe dat hier zou gaan lopen omdat ze tegen dezelfde problemen aanlopen als ieder ander.

We zien nu ook het winkelaanbod groeien. De plaatselijk bouwmarkt heeft een ware metamorfose ondergaan. Alles ligt nu overzichtelijk in schappen of stellingen. Dit lijkt allemaal aanstekelijk te werken, het is net of Bonaire aan het opruimen is.
Men is nu ook druk bezig met het plaatsen van windmolens. Deze molens moeten straks een groot gedeelte van Bonaire van energie voorzien, en dat is ook zeker geen luxe. De uitval van electra komt dan ook nog steeds regelmatig voor. Zo hadden we een maand geleden twee keer achter elkaar een stroomstoring als gevolg van een regenbui. Wat je dan ziet is dat de Nederlanders wel op hun werk verschijnen, maar een Bonairiaan al standaard thuis blijft, je gaat toch zeker niet werken als het regent, en zeker niet als de airco het niet doet op je werk. Een Bonairiaan heeft het liever te koud dan te warm en dat begrijpen wij echt niet.

Zo, wij hebben jullie weer een klein beetje op de hoogte gebracht van ons leventje op Bonaire.
Er is nog zoveel te melden, maar we beloven dat we nu weer wat vaker zullen bijkletsen.

Wij hebben nog steeds een geweldige zon, de sterren die staan te twinkelen aan de hemel en de maan die na het overlijden van onze dierbare vriend nu toch echt een bijzonder plaats inneemt in ons bestaan.
Wie of wat en waar we ook zijn, dit zal iedereen altijd verbinden.

Liefs vanaf Bonaire
Herman en Marga