Update 11 oktober 2010

De dag na 10-10-10, een historische dag in de geschiedenis.
De Nederlandse Antillen bestaan niet meer. We heten nu Caribisch Nederland en zijn nu een bijzondere gemeente van Nederland. Wij zijn blij met deze ontwikkeling en voelen dan ook echt een feeststemming.
Dus willen jullie ons nu een kaartje sturen, dan wordt het Bonaire CN in plaats van Bonaire NA.

Zaterdag 09-10-2010.
Wij maken ons op voor het grote moment.
Om 22.00 uur vertrokken we richting centrum.
Het was een enorme drukte voor Bonairiaanse begrippen. Parkeerplaatsen overvol en het ziet letterlijk en figuurlijk zwart van de mensen.
De mengeling oud/jong, blank/zwart deed ons goed. Voor Bonaire was het tevens de afsluiting van een feestweek, de Regatta (zeilwedstrijd), dus velen waren eigenlijk hiervoor gekomen. Gratis optredens en vuurwerk.
Om 23.45 was het dan zover, de mensen werden toegesproken door de gezaghebber van Bonaire.
De vergelijking met oud en nieuw is hier natuurlijk van toepassing. Na zijn toespraak werd onder het zingen van het Antilliaanse volkslied de vlag gestreken en officieel overgedragen aan de gezaghebber. Hij mag hem nu tentoonstellen in het museum of lekker in de kast laten liggen.
Hierna werden alle vlaggen gehesen van de bovenwindse en benedenwindse eilanden en de Nederlandse vlag.
Al met al vonden wij het een indrukwekkende bijeenkomst, mede omdat wij ons hier iets meer in hebben verdiept dan een gemiddelde Bonairiaan. We denken dat echt meer dan de helft er helemaal niets van begrijpt, maar ook geen moeite doet om het te snappen. Op de vraag hoe wij nu officieel heten binnen dit koninkrijk kregen we zelfs Indisch Nederland te horen, dus dat zegt al genoeg.
Dat deze overgang redelijk makkelijk is verlopen gaf iemand weer in een radiotoespraak.
Hij gaf aan dat dit bijzonder is omdat in de meeste landen waar sprake is van een overname er wel een opstand of burgeroorlog uitbreekt. Gelukkig blijft het hier bij opmerkingen richting de blanken. De praktijk moet straks het verschil gaan maken als inwoners daadwerkelijk de veranderingen gaan zien. We hopen dat dit gaat lukken, maar zijn ons wel bewust dat er een generatie overheen moet gaan voordat alle pijn is verdwenen. Bonairianen zijn trots op hun oude glorie en houden niet van veranderingen. Met pijn in haar hart gaf een Bonairiaanse mevrouw ons de felicitatie. Onze reactie was:” voor u hetzelfde gewenst”.

Zondag 10-10-2010.
Het is nu zondagmiddag 10-10-10 en we gaan weer richting het centrum.
Een programma met muziek en dans en natuurlijk een officieel gedeelte.
Vlak voor het officiële gedeelte zijn we op het plein. Het is er erg rustig. Ons vermoeden lijkt dan ook bevestigd. De mensenmassa van afgelopen nacht was er voor de afsluiting van de Regatta. We pakken een biertje en een wijntje want we hebben tenslotte iets te vieren.
Gelukkig loopt het schema iets uit en komen er meer mensen en pers. Na een spetterend optreden van Tutti Frutti is het dan zover. Het voltallige bestuur en delegatie vanuit Nederland zitten op hun plek. De gezaghebber Glenn Thodé geeft een positieve speech. Het huwelijk is gesloten en nu maar met elkaar ons best doen om deze relatie stand te houden in goede harmonie.
Hierna is Ank Bijleveld aan de beurt. Ze ziet er moe uit, maar ja voor haar was het de laatste tijd dan ook erg druk. Ook deze dag heeft ze goed benut om toch nog alle 3 eilanden te bezoeken. Neem maar van ons aan dat dit echt heftig is om dit in dit tijdsbestek te doen.
Haar speech was wat rommelig, maar werd bijzonder afgesloten met een cadeau.
De ambtsketen voor onze nieuwe “burgemeester”. Dit werd door iedere aanwezige als een mooi geschenk gezien. Na alle stempeltjes, zegeltjes, uniformen past dit op dit eiland thuis.
Voor de zekerheid heeft Ank nog wel even wat tekst en uitleg gegeven over het dragen van de ambtsketen.
Hierna was het voor Ank echt tijd om haar laatste optreden af te sluiten. Ze kan zich nu gaan richten op haar volgende taak.
Een afscheidscadeau in de vorm van een mooi schilderij mocht dan ook niet ontbreken en werd toch enigszins wat ontroerd door haar in dank aangenomen.
Hierna werd er nog gezamenlijk gedanst en gedronken.
Het is weer voorbij, op naar een nieuwe toekomst we zullen het gaan zien.

Vanaf een eindelijk weer normaal Bonaire waar de wind weer heerlijk waait, de zon weer volop schijnt en de maan weer begint, het allerbeste.
We zijn ver weg maar nu toch heel dichtbij.

Liefs Herman en Marga