Update 20 juli 2007

Na een lange tijd van stilte, hier dan weer een berichtje vanaf een zonovergoten Bonaire.
Na ons bezoek aan Nederland is het toch maar weer eens duidelijk geworden, dat familie iets bijzonders is.
Je hebt er hoe dan ook een band mee voor je leven. Je wilt graag, dat iedereen het goed heeft en een gezond en lang leven kan leiden. Gebeurt er iets met iemand, dan besef je pas wat familie eigenlijk betekent.

Hier op Bonaire hebben wij nu ook een surrogaat familie.
Ondertussen bestaat onze familie hier uit 2 kinderen en 2 broers (zwagers). Dit alles is ontstaan tijdens een etentje. Marga maakte een opmerking, die bij Wim het gevoel gaf, alsof ze zijn moeder kon zijn. Vanaf dat moment hebben we afgesproken, dat we met elkaar hier een kleine “familie” vormen. Niemand heeft hier echte familieleden wonen en dat is wel eens een gemis. Door deze “familie” kunnen we toch onze dingen kwijt.
Zo werkt Wim (zoon) achter een bar en als kok in een restaurant. Eigenlijk zou Wim altijd moeten koken, want dat kan hij hartstikke goed. Lisette (dochter) werkt ook achter een bar en kan geen kantoorbaan meer zien. Het is een echte horecavrouw.
Wahit (broer en zwager) is een Iranees met een snackbar, die af en toe heel lekker voor ons kookt.
Lee (broer en zwager) heeft hier net een kroeg geopend, waarin we menig uurtje verfwerk en andere werkzaamheden hebben zitten.
Onlangs is de opening geweest van zijn kroeg en we hopen, dat hij hier zijn geluk in zal vinden.
Het is een kroeg geworden, waar muziek de boventoon voert en dit is dan ook aan de buitenkant te zien.

Bonairiaanse familie bestaat meestal uit verschillende “soorten”.
Vraag aan een gemiddelde man hier hoeveel kinderen hij heeft en hij geeft als eerste een foutief antwoord.
Zo blijken de meeste mannen kinderen te hebben bij meerdere vrouwen. Een verhaal gaat dan als volgt.
Ik heb 4 kinderen. Hier op Bonaire bij mijn vrouw heb ik er 4, maar op Aruba heb ik er nog 3 en in Nederland nog 3. Voor het gemak worden die laatsten maar even niet meegeteld. De vrouw, waarmee je bent, daar tellen de kinderen en voor de rest is het wie ze krijgt mag ze houden en onderhouden.
Dat men er hier andere waarden op na houdt moge duidelijk zijn. Zo is het maar raar, dat je de hele maand bij je vrouw blijft, je moet toch regelmatig ergens anders gaan “kijken” , anders hoor je er niet meer bij.
Op de vraag, hoe ze dat hier doen op zo’n klein eiland, waar iedereen iedereen kent, geven ze het volgende antwoord. Je neemt de auto van een kennis met geblindeerde ramen. Je rijdt een aantal rondjes, alvorens je een huis ingaat om daar een tijdje of een paar dagen te blijven. De vrouw des huizes weet hiervan en vindt dit acceptabel.
Zo is het ook heel normaal om rond je 40ste verjaardag opa en oma te worden. Er zijn hier nog steeds veel tienermoeders. Het is een beetje zo als bij ons een jaar of 40 geleden. Kinderen mogen hier ‘s avonds wel in hun uitdagende kleding rondhangen met alle gevolgen van dien, maar over sex wordt hier niet gesproken. De kans dat zo’n kind dan zwanger thuis komt, is dan ook met name in de wat armere klassen heel normaal.
Dan komt de familie weer om elkaar te helpen. Zo is Marga’s collega, nu 44 jaar, al 5 keer oma geworden.
Haar jongste zoon is 10 jaar en haar oudste kleinkind is bijna 9 jaar. Marga kan hier met de pet niet bij en snapt hier dan ook helemaal niets van. De collega geeft dan ook aan dat ze een Bonairiaan is en dan weten we genoeg.
Dat kinderen hier met een harde hand (lees riem of stok) worden opgevoed, is ook normaal. Als je als ouder moe bent, moeten de kinderen gewoon stil zijn en mooi blijven zitten. Dit lukt niet altijd, dus…
Maar ja, wie zijn wij om te oordelen, het is cultuur zullen we maar zeggen. Wij moeten ons hierin aanpassen, wat niet inhoudt dat we alles goed hoeven te vinden.

Familie in de dierenwereld is hier ook duidelijk zichtbaar. Zo zijn bijna alle vogels met z’n tweeën. Sinds we een vogelwaterbak voor de deur hebben, worden rangen en standen ook duidelijk. Het kleine soort moet wijken voor de grotere en dat dat soms een filevorming geeft voor de bak, daar maken ze zich niet druk om, maar wachten geduldig hun beurt af.
Zien we ezels in een kudde net als de geiten, als je er één ziet is de familie altijd in de buurt.
Vissen zwemmen in scholen en 1 mier geeft altijd aan dat er meer zijn.
Niemand is graag alleen. Iedereen heeft behoefte aan iemand en dan maakt het niet uit, wie of wat je bent.

De nieuwe maan is in op komst, de sterren schitteren weer als diamanten aan de hemel.
Al met al is het weer heerlijk hier op Bonaire.
Vanaf ons terras wensen we jullie dan ook het allerbeste en een fijne vakantie.
Tot een volgende update.

Warme groeten van Herman en Marga